We hebben een enerverende rit achter de rug. De route van Fes naar Chefchaouen ging door het Rif gebergte. Op een gegeven moment zijn we onverwachts weer een keer van het asfalt geraakt. Het begint een beetje gewoon te worden onverharde wegen te rijden, alsof wij daar een neus voor hebben. Boven op een berg geraken we midden in een markt. We kunnen geen kant meer op. Mensen zijn zeer behulpzaam en wijzen de gaten aan waar wij tussendoor kunnen rijden. Veel mensen roepen naar ons en steken de duim omhoog alsof het een hele prestatie is om met de motor door soms onherbergzaam gebied te rijden. Tegen half elf zijn we in de regio van Ketama. We kopen broodjes in een winkeltje en krijgen meteen de vraag of we roken en marihuana willen hebben. We slaan het aanbod af. Verderop langs de weg zien we een rustige plek om het broodje op te eten. Een vrouw ziet ons aankomen en loopt meteen weg. ze wil niet gezien worden. Zodra we het broodje in ons hand nemen stopt er een auto met een klein kind los op de bijrijdersstoel. De chauffeur stapt uit en biedt ons aam bij hem koffie te komen drinken en ja hoor, marihuana. Ook zijn aanbod slaan wij af. Wij geven het kindje twee snoepjes, de man geeft ons zijn visitekaartje en vertrekt. De volgende twee minuten stoppen er weer twee auto's en weer krijgen we marihuana aangeboden. Het wordt een beetje ongemakkelijk, dus besluiten we snel verder te rijden. Ook langs de weg wordt onze aandacht gevraagd met rookgebaren. Een man springt zowat voor de motor om ons te laten stoppen maar wij kunnen er omheen. De bergroute was overigens wel erg mooi en leuk om te rijden. Deels liep de weg dit keer door een bos van naaldbomen. Het asfalt is op veel stukken zo veel afgesleten dat het spekglad is geworden. Aangekomen in Chefchaouen kijk je de ogen uit. Van boven op de berg kijk je naar een blauw witte stad gelegen in een dal. Blauw is de hoofdkleur. Zelfs de taxi's zijn blauw. Het lijkt wel of elke stad een eigen kleur taxi heeft. In Fes waren de taxi's rood en in Marrakesh beige. Chefchaouen is de laatste pleisterplaats die wij aandoen. Wij verblijven in hotel Atlas.