In de wachtrij stonden veel auto's met imperials, volgeladen zo hoog als de auto zelf. Dat we de juiste boot hebben was wel duidelijk. De motoren mochten als eerste de boot op. Via een steile helling van ijzeren platen werden we de boot in gedirigeerd, een scherpe bocht door naar een doodlopende ruimte. De motoren werden langs, achter en dicht tegen elkaar geparkeerd. We konden er nauwelijks tussen uit komen. Alle motoren moesten op de zijstandaard. Iedereen was verbaasd dat de motoren niet vastgezet werden. Dat hebben we niet eerder meegemaakt. Op andere veerboten zijn spanbanden aanwezig en worden de motoren vastgezet. Als er nu een valt, vallen ze allemaal. Maar goed, wij willen mee en er is geen weg terug. Kennelijk verwachten ze een rustige zee. Liever dat dan dat de motoren vastgezet moeten worden. Ik kom liever niet groen en geel van de boot. Rond acht uur is de boot vertrokken. Niet iedereen heeft een hut gereserveerd. Her en der slapen mensen in openbare ruimten. S avonds is er muzikaal talent dat de passagiers mag vermaken. Althans dat is de bedoeling. Het keyboard staat zo hard en de muziek is zo Oosters dat wij niet werden geentertaind. Geeft niet, wij wilden immers naar Marokko. Dat gaan wij beleven en dit hoort er ook bij. In de wachtrij nog gesproken met een jonge Marokkaan. Hij werkt op Corsica en gaat vier weken naar huis. Hij gaf als tip mee: oppassen in het verkeer. En dat zit wel tussen onze oren. We varen nu Benidorm voorbij en hebben even internet. Morgen komen we aan land in Nador.