Oases en zandduinen
Vanmorgen om half zes gewekt door de Imam van Tinghir. De schuifdeur van de hotelkamer stond open en het leek alsof de Imam voor het raam stond te zingen. Om zes uur herhaalde zich dit ritueel waarop ik de deur een schuiver heb gegeven. Van slapen kwam niet veel meer. We zijn vroeg gaan rijden. De zon stond nog laag. Al snel reden we door oases met palmbomen. Zelfs in de navigatie waren de palmbomen ingetekend. In deze streek zijn verschillende langgerekte dorpen gebouwd en ook in aanbouw. Omdat het gisteren geregend heeft is de grond langs de wegen waar de palmbomen staan modderig en nat. Verder is het overal droog en stoffig. Onderweg verandert het landschap. We komen steeds meer stuifzand tegen. Dat zand ligt overal op de wegen en in de dorpen. Midden in de woestijn komen we een toeristische attractie tegen. Het blijkt een gangenstelsel onder de grond te zijn waar water in heeft gestaan. Er zijn ook een soort van woonruimtes in het zand gebouwd. Berbers verkopen er sierraden. Ik bied 20 dinar en de verkoper vergelijkt mij al met een Berber. Hij vraagt 150 dinar. Ik heb wel wat gekocht, maar de prijs laat zich raden. Na weer een aantal km s gereden te hebben stoppen we bij een oase om te eten. Twee jongens met ieder een fiets stoppen en kijken ons aan. Wij helpen het zadel te repareren met Duke tape. Dan hebben we dat ook niet voor niets meegenomen. Omdat de jongens ons zien schrijven vraagt er een heel beleefd om een pen. Omdat we meer pennen bij ons hebben hebben we de jongeman blijgemaakt met een pen. Een man met een ezel passeert en nodigt ons uit om bij hem te lunchen. Dat hebben wij vriendelijk afgeslaan. Daarna de route vervolgd en bijna verdwaald in een dorp. De weg hield op en we reden over zand tussen huizen door. Na wat gedraai kwamen we gelukkig weer op asfalt en hebben we de voorgeschreven weg weer gevolgd. Kort voor het hotel zijn we richting de Sahara gereden. We zijn tot aan de rand van de zandduinen geweest. Verder rijden ging niet want ik had me al vast gereden. Mijn achterwiel had zich tot aan de as ingegraven. Met hulp van Marcel is de motor weer losgekomen en zijn we naar het hotel in Merzouga gereden. Naast het hotel is een voederplaats voor dromedarissen. Ook leuk om te zien. Het hotel is in een carré gebouwd en heeft een paar torentjes. Wij hebben een torenkamer.
Reacties
Reacties
Hoi Marc,
Leuk om jullie belevenissen te volgen, we hebben iedere dag een "voorlees momentje" :-)
Vol verbazing word er naar geluisterd...geniet er van en we blijven jullie volgen!
gr van de buren.
Wat zullen jullie genieten daar ....super leuk.om te lezen ?
Als je droommaardaaaris?
In Afghanistan vragen alle kinderen ook om pennen.....
zal je thuis uitleggen waarom!
Klinkt goed, een torenkamer, zijn daar ook draken die de torens beschermen?
Mooi verhaal, voor jullie ook een mooie ervaring. Geniet er van.
Leuk, jullie avontuur op deze manier te kunnen volgen.
Jij biedt 20 en de verkoper vraagt 150. Je koopt iets. Je schrijft dat ik het bedrag wat uit de onderhandeling komt kan raden. Dat kan ik niet, tenzij het 150-20=130/2=65 eenheden is. Voor welk bedrag heb je het kunnen kopen?
Wat ik ook niet begrijp en wat me wel intereseert is waarom jullie niet ingaan op de uitnodiging van de vriendelijke man die jullie uitnodigt voor het eten.
Grz marcel
Hoi Marc, een beetje jaloers zijn we wel, op al die mooie plaatjes en verhalen. Nu je ziet hoe ze al die lekkere maaltijden bereiden, dacht Larry dat je misschien wel een koffertje leeg kon maken op je motor, om een mooi grote Taijne mee te nemen voor de barbecue van volgend jaar. Have fun!! .. en voorzichtig!! Groetjes Larry en Annette
Wat een belevenis super mooi zeg.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}